Terugverhuisbericht uit Guatemala

Ja, Peter, waar bén je nou weer!!? Nou, ik heb maar besloten bij m´n eigen stek te blijven en de verhuisdozen van ´travelblog´ weer ingepakt en ben teruggekeerd naar de Nederlandse site. Toch een stuk overzichtelijker en, voor zo´n ongeduldig en snel heetgebakerd tiep op computergebied als ik, wel beter ;-)
En de foto´s? Nou ja, dan maar wat minder snel uploaden (ik heb toch vakantie?) of ik moet een hele snelle computer treffen, zoals deze Dell met flatscreen en Windows XP (ja, ja, die backpackers worden weer verwend hoor) in de keuken van dit familyhostel, net buiten het centrum van Antigua. Overigens, de eerste volledige serie foto´s heb ik vanaf de ZEN-speler op cd kunnen branden en vandaag naar broer Eef in Nederland gestuurd; dat ging zomaar in één keer; bij het tweede internetcafe dan, wel te verstaan.

Maar goed, ik heb weer even de rust en de ruimte gevonden om wat bij te werken. Ben nog wel een hardnekkige verkoudheid en sluimerende dhiaree aan het trotseren.
Bueno, om terugblikkend met de laatste reisbelevenissen te beginnen ben ik vandaag met Raewyn en Pieter (het stel dat ik in Tegucicalpa heb ontmoet) in een mini-van van Copan in Honduras naar het monumentale Antigua in Guatemala gereden. Zij gaan van hieruit door naar Belize en Mexico en ik dacht aanvankelijk vanuit Copan rustig aan naar het Noorden van Honduras door te reizen voor mijn volgende vrijwilligersklus. Nou, niet dus. Eigenlijk heb ik me een beetje door Pieter laten overhalen om nog een paar dagen met hen mee te reizen, omdat het vanuit Copan maar 15 km is tot de grens en als je dan zóó dichtbij Guatemala zit moet je toch even over de grens piepen, nietwaar?
Maar het is toch nog zo´n 6 uur rijden naar Antigua, inclusief 1,5 uur spits in Guatemala-City, de stad die door iedereen wordt gemeden als de pest want bestempeld als hoogst onveilig en zwaar crimineel, ook overdag; dat nemen we voorlopig dan maar even ter kennisgeving aan. De grenspassage ging op zich vrij vlot na het betalen van de nodige tax aan beide zijden van de grenspaal. Om de stempels in je paspoort moet je wel zelf vragen, die geven ze niet zomaar; ja, zo komt m´n boekje natuurlijk nooit vol. Bij de geldwisselaars de Lempiras tijdelijk verruild voor de Quetzals (na de Colones van Costa Rica en de Nicaraguaanse Cordobas; waar blijft de Euro voor Latijns-Amerika):-) Maar uiteindelijk zijn we vanavond om 19.00 uur in het donker op het plaza in Antigua aangekomen en ook dan ziet het er hier met de feestverlichting al veelbelovend uit. Morgen zal het daglicht dus vast een aangename verrassing in petto hebben.

Vandaag hebben we derhalve een driedaags verblijf in Copan (Honduras) besloten; Copan is naast de teelt van tomaten, tabak en mais vooral bekend vanwege de
´Ruinas de Copan´, een Maya-tempel- complex, zoals er in Centraal Amerika heel veel te vinden zijn. Daar zijn we maandag op ons gemak en bijna als enige bezoekers naar toe gegaan en het was een indrukwekkend gezicht, al die grootse bouwwerken. Al verschilt de Maya-cultuur dan met die van de Inca´s (ook een totaal ander tijdperk natuurlijk) ze hebben wel een heel bijzondere bouw- en kunststijl gemeen en er wordt ook nog altijd van alles en nog wat van deze cultuur ontdekt en opgegraven.
Gisteren hebben we de omgeving van Copan verkend op de rug van een paard; een ´tour de caballo´; voor mij de eerste keer na een pony-ritje uit een vorig leven. Best hoog hoor zo´n paard en toch wel een beetje wennen aan de relatieve stuurloosheid, want dat paard (Mañego heette die van mij) trekt zich toch weinig aan van wat die snoeshaan op z´n rug doet. Gelukkig deed ´ie het rustig aan in een lekker wandeltempo en werd dit een aangename manier van jezelf verplaatsen. In een ritje van zo´n 2,5 uur zijn we naar een heuveltop buiten het dorp gelopen waar in het gehucht La Pintada kinderen zelfgemaakte stropoppen proberen te slijten en vrouwen textielproducten weven in een ´micro-impresa´. Daarna weer teruggesukkeld naar Copan, onderwijl van de rust en het schitterende uitzicht genietend.
Nee, een John Wayne ben ik nog niet maar zo´n ritje is wel voor herhaling vatbaar.
Het vorige weekend hebben we gedrieën in Gracias doorgebracht, als tussenstop op weg van Tegucicalpa naar Copan en omdat het een zeer schilderachtig dorpje is en er in de bosrijke omgeving een ´Agua Thermales´ was te vinden. Dat bleek minder idyllisch dan gedacht, want de jeugd was daar ruim vertegenwoordigd (het was ook zaterdag) maar toch wel lekker tegen de verkoudheid om even een warm bad te nemen.
Het verblijf in Tegucicalpa, een paar dagen daarvoor, was maar van korte duur vanwege de immense verkeersdrukte. Wonderlijk om te zien hoe in het oude centrum de auto´s zich door de smalle steegjes proberen te wurmen en het verkeer de hele dag vrijwel vaststaat. De hoofdpijn die ik daar kreeg was ook vast niet alleen van de lekkere biertjes in hostel Tobacco Inn, maar vooral te wijten aan de uitlaatgassen van het vastzittende verkeer in de hoofdstad.

Nog een paar dagen samen met de twee ´Kiwi´s´ in Antigua, dan scheiden onze wegen zich en staat de volgende verhuizing alweer voor de deur; voor mij terug naar Honduras. Ik ben in ieder geval al uitgenodigd in het Bed & Breakfast hotelletje dat Pieter en Raewyn willen gaan opzetten in Nelson, Nieuw Zeeland. Maar dat wordt een meerjarenplan als ik het zo eens aanhoor;-)