Kuifje weer in Peru.

Terug op min of meer vertrouwde grond want 7 jaar geleden was ik hier voor het eerst voor een gedenkwaardige vakantie en een eerste kennismaking met Latijns Amerika. De entree hier in Lima, afgelopen zondag, was net zo verrassend als die van toen. Destijds werd ik, nauwelijks buiten het vliegveld van Lima, opgevangen in de fuik van allerlei touroperators. Nu maakte ik in het vliegtuig vanuit Panama al kennis met m`n buurvrouw die in Miraflores (een voorstad van Lima) woont en werkzaam is in de reisbranche; zij is zelf ondernemer en verkoopt vakanties voor Disneyworld. Nu was ze op de terugweg van een zakenreis vanuit Madrid, via New York en Panama op weg naar huis. Toevallig hadden we beiden de status `Stand By´ gekregen van Copa Airlines, maar dat had geen verdere gevolgen voor de vlucht van Panama naar Lima.
In Lima aangekomen hebben we een taxi gedeeld (dat scheelt natuurlijk in de kosten) en heeft Gladys (zoals ze heet) mij een goed en redelijk voordelig hostel in Miraflores gewezen. Ook weer een erg leuke en verrassende ontmoeting dus; gisteren hebben we nog een kop koffie gedronken op een terras in Parc Kennedy en nader kennisgemaakt en bijgepraat. Haar vermiste bagage was inmiddels terecht en zelf was ze aardig hersteld van de halve wereldreis die ze had gemaakt.

Eenmaal gesettled in de ´Lionsbackpackers´ ben ik de volgende dag via de eindeloos lange Avenida Arequipa (een soort Laan van Meerdervoort, maar dan een halve dag langer) naar Lima gegaan om daar wat van de historische sfeer op te snuiven. Ik had verwacht de voetstappen van Mark en Helma nog te zien, die hier hun reis een half jaar geleden zijn begonnen, maar deze bleken al helemaal te zijn weggepoetst. Dat viel me wel op in Lima; vergeleken met andere grote steden in Latijns Amerika is het hier brandschoon. Je breekt eerder je nek over de vele straatvegers dan over de taxi`s of de minibusjes. Het plaveisel wordt op veel plaatsen ook nog eens flink in de was gezet wat het dan weer gevaarlijk glad maakt; net een ijsbaan. Ook wel weer een vertrouwd gevoel, maar dan heb ik nu toch echt het verkeerde schoeisel aan mijn voeten.

Lima en Miraflores zijn druk doende de stad op te knappen; overal wordt er aan de straat en in de stad gewerkt en in het centrum van Lima wordt zelfs een ondergronds busstation gebouwd. Maar ondanks die veranderingen kwam ik toch wel aardig wat bekende plekken tegen die ik me nog herinnerde van 7 jaar terug. Alleen destijds werd de rest van mijn reis door Peru helemaal geregeld door een plaatselijke touroperator, nu moest ik zelf aan de slag om de volgende rit te regelen en, op de eerste plaats, te bepalen waar ik dan naartoe wil. Ik heb uiteindelijk gisteren gekozen voor een directe busrit van Lima naar La Paz, over Ica, Nazca, Arequipa en Puno, langs het Lago Titicaca. Cuzco moet ik helaas (letterlijk in dit geval) links laten liggen en een bezoek aan andere plaatsen in Peru zit er nu ook even niet in. Maar ja, dat heb je met kiezen;) Ik wil nu toch wel een beetje opschieten, want in Bolivia wordt het ook nog een aardige toer om in Samaipata te komen. En even een tijdje op dezelfde plaats blijven is ook wel prettig; Samaipata lijkt me daarvoor een prima bestemming. Dus nog vanavond op weg en even anderhalve dag en nacht doorbijten in de bus naar Bolivia. Het meisje aan de balie van busmaatschappij CIVA was wel zo lief om mij even proef te laten zitten in de door mij gereserveerde zitplaats in de bus. Dat viel zeker niet tegen, maar ja, of dat na pakweg 36 uur nog zo is? Jullie horen het dan wel. Nu snel terug naar het hostel om mijn spullen op te halen.